Krzyż Św. Nino
Przełomowym wydarzeniem dla dalszych losów Gruzji i Gruzinów było uznanie chrześcijaństwa za religię państwową. Nowa wiara docierała na ziemie gruzińskie już w II stuleciu poprzez greckie kolonie nad Morzem Czarnym oraz z terenów Anatolii i sąsiedniej Armenii, która przyjęła Chrzest w 317 roku, jako pierwsze państwo na świecie. Mirian II, czyli władca wschodniej Gruzji - Iberii - uczynił to w 337 r. Znacznie później, gdyż dopiero w szóstym wieku, chrześcijaństwo zostało oficjalnie uznane w Lazyce (Egrisi)- ówczesnym państwie zachodniogruzińskim, które było sukcesorem Kolchidy. Iberyjski król Mirian II miał się przekonać do nawrócenia po uzdrowieniu jego żony przez niewolnicę z Kapadocji imieniem Nino, która wówczas głosiła ewangelię na terenach Iberii. Dziś jest ona jedną z najważniejszych świętych w kościele gruzińskim.
O przyjęciu chrześcijaństwa przesądziły zapewne również względy polityczne. Mirian II był władcą z dynastii Chosroidów perskiego pochodzenia. Dzięki religii chrześcijańskiej mógł on ograniczyć wpływy zaratusztriańskiej Persji oraz kapłanów miejscowych kultów. Postępy chrześcijaństwa na ziemiach gruzińskich były różne w zależności od regionu. Trudno dostępne, wysokogórskie regiony, jak np. Tuszenia czy Chewsuretia stanowiły przez wieki azyl dla wyznawców dawnych wierzeń i dopiero w II tysiącleciu tamtejsi górale przyjęli nominalnie chrystianizm.