Megrelia jest stosunkowo rozległym regionem zachodniej
Gruzji. Obejmuje zarówno bagniste tereny Niziny
Kolchidzkiej, piaszczyste plaże, jak również alpejskie łąki
i lodowce Gór Egrijskich (Megrelskich). Wraz z wysokością
zmienia się klimat - od wilgotnego podzwrotnikowego nad morzem, po
iście polarne warunki na górskich szczytach. Megrelia jest
jednym z tych gruzińskich regionów, które słyną z
cytrusów i pól herbaty. Głównym
miastem jest Zugdidi, przez które wiedzie droga do
wysokogórskiej Swanetii.
Na terenie Megrelii, u ujścia rzeki Rioni leży jedno z najważniejszych
miast portowych kraju - Poti. W czasach starożytnych nazywało się Fazis
i było grecką kolonią, która żyła z handlu z krajanami.
Opisy w micie o Jazonie pozwalają przypuszczać, że to właśnie tutaj
przybił do brzegu legendarny statek Argo z dzielną załoga poszukującą w
kraju Kolchów złotego runa. Poti leży na
równinnym terenie, który - na część dawnego
plemienia - nazwano Niziną Kolchidzką. Bagienne równiny
wokół Poti porastają gęste lasy kolchidzkie,
które są reliktem minionej epoki geologicznej -
trzeciorzędu.
Przed dwoma tysiącami lat Megrelię zamieszkiwało plemię
Kolchów rządzone przez mitycznego króla Ajetesa.
Za stolicę kolchidzkiego ludu jedni badacze uważają Kutaisi w
sąsiedniej Imeretii, inni zaś szukają jej w ruinach antycznego miasta
Nakalakewi, które można podziwiać na urwistym brzegu
megrelskiej rzeki Techuri. Najwięcej historycznych budowli regionu
powstało w okresie między XII a XIV wiekiem. Wśród nich
przeważają twierdze i świątynie.
Mieszkańcy Megrelii do dziś zachowali silnie poczucie regionalnej
tożsamości. Megrelowie posiadają własny dialekt, oryginalną kulturę a
wśród innych Gruzinów uchodzą za wyjątkowo
przedsiębiorczych, zaradnych i wewnętrznie solidarnych. O tej ostatniej
cesze boleśnie przekonał się Eduard Szewardnadze, kiedy po zbrojnym
obaleniu prezydenta Zwiada Gamsachurdii Megrelowie wzniecili powstanie
w obronie swego krajana.
Współczesna Megrelia jest politycznie podzielona.
Mianowicie, zachodnia część regionu od rzeki Inguri po miasto
Oczamczire (tzw. obwód galski) została wcielona do
Abchaskiej Socjalistycznej Republiki Autonomicznej. Dziś obszar ten -
choć zamieszkały niemal wyłącznie przez Gruzinów -
kontroluje samozwańczy rząd abchaski wsparty militarnie przez wojska
rosyjskie (nominalnie siły pokojowe).