Największą sławę Kachetia zawdzięcza wybornym gatunkom wina (Saperawi, Kindzmarauli, Tsinandali), które - zdaniem archeologów - powstaje tu od 8 tysięcy lat!
Sercem regionu jest Równina Alazani (200 - 300 m n.p.m.), wciśnięta między ścianę Pasma Głównego Wielkiego Kaukazu i Góry Gomborskie. Niegdyś tę równinę porastały bujne lasy liściaste, dziś natomiast jest ona gęsto pokryta kobiercem winnic. Żyzne gleby i łaskawy klimat równiny wykorzystuje się również do upraw warzyw (pomidory, arbuzy, melony), moreli oraz drzew morwowych, których liśćmi żywią się jedwabniki.
Główne osady Kachetii powstały dookoła żyznej krainy, w miejscu gdzie Równina Alazańska styka się z okolicznymi górami. Nie brakuje tam cennych zabytków kultury a wystarczy wymienić choćby klasztory w Gremi, Ikalto, Kwareli i Szuamcie. Szczególne miejsce pośród budowli sakralnych zajmuje najwyższa w kraju katedra Alawerdi z XI w.
Kachetia może poszczycić się długimi dziejami i bogatą
tradycją. W niektórych okresach region uzyskiwał znaczną
samodzielność, kiedy indziej stanowił integralną część gruzińskiej
monarchii lub popadał w zależność od sąsiedniej Persji. Trwający bez
mała trzy tysiące lat napór preskiego sąsiada często
rujnował i wyludniał Kachetię. W efekcie najazdów i
przesiedleńczej polityki perskich władców skurczył się
obszar gruzińskiego osadnictwa i została stracona wschodnia część
regionu (tzw. okręg zakatalski).
Przyroda Kachetii jest krańcowo zróżnicowana i bogata w
endemity. Dla ochrony dzikiej zwierzyny lasów ksztanowych (z
kasztanowcem jadalnym) i roślinności piętra alpejskiego utworzono
rezerwat Ladogechski, który obejmuje fragment południowych
stoków Pasma Głównego w okolicach miasta
Ladogechi.