Aż 0,7% kraju (518 km2) zajmują lodowce, których w Gruzji naliczono aż około 600. Najbardziej "zlodzonym" regionem jest Swanetia, gdzie potężne jęzory schodzą z Pasma Wododziałowego, Gór Swaneckich i G. Kodorskich. Pierwszym pod względem powierzchni jest lodowiec Legziri, który zajmuje 42 km2, choć niewiele ustepuje mu Dychsu (40,7 km2 ).
Lodowce na obszarze Gruzji występują dziś jedynie w pasmach Kaukazu Wielkiego, zaś na południu kraju, tj. w Małym Kaukazie brakuje współczesnych zlodowaceń a kilka płatów całorocznego śniegu (tzw. śnieżników) można spotkać jedynie wśród wulkanicznych stożków w Górach Samsarskich (nieopodal szczytu Samsara 3284 m).
Poróżując z Abchazji, w kierunku Tuszetii, czyli z zachodu na wschód zauważymy, że lodowców jest wyraźnie mniej, są one mniejsze i zalegają coraz wyżej. Dzieje się tak ze względu na spadek sumy opadów (zwłaszcza zimowych) - morski klimat przechodzi stopniowo w kontynentalny.
Gruzińskie lodowce mają zróżnicowaną formę. W Swanetii dominują lodowce dendrytyczne, czyli złożone z szeregu pół firnowych, z których spływają jęzory łączące się w jeden główny osiągający spore rozmiary (np. Lodowiec Lekziri). Wiele innych posiada klasyczną postać alpejskiego lodowca dolinnego - z pola firnowego wypływa jeden jęzor różnej długości (np. Lodowiec Guli na południowych stokach Uszby). Liczne odcinki górskich grzbietów mają mniejsze nachylenie mimo znacznej wysokości, więc w tych miejscach zalegają rozległe lodowe czapy - lodowce fieldowe, szczególnie częste w Górach Swaneckich. Mniejsze lodowce, których nie brakuje we wschodnich regionach kraju, ograniczają się do wypełniania cyrku (owalnej niecki w górnych partiach doliny) lub blokami zsuwają się ze skalistych stoków.