Położenie oraz sąsiedztwo wywierały przemożny wpływ na życie
gospodarcze kraju. Wystarczy wspomnieć choćby starożytny i
wczesnośredniowieczny rozwój handlu zagranicznego związany z
Jedwabnym Szlakiem, częste wojny rujnujące środki produkcji a rzadziej
napędzające koniunkturę w lokalnym rzemiośle, diametralne zmiany
rynków zbytu i warunków konkurencji wynikające z
włączania gruzińskich ziem w skład sąsiednich imperiów.
Środowisko przyrodnicze określiło ramy rozwoju gruzińskiego rolnictwa,
w tym zdolność wyżywienia ludności oraz asortyment produkcji
eksportowej. Bogate zasoby naturalne umożliwiły rozkwit całych gałęzi
gospodarki, takich jak turystyka uzdrowiskowa, górnictwo -
zwłaszcza manganu, hydroenergetyka, jak również produkcja
wód mineralnych, których symbolem stała się woda Bordżomi, znana nawet w
Europie.
Trudno nie wspomnieć też o ogromnym znaczeniu górzystej
rzeźby, która podnosi koszty budowy i utrzymania
infrastruktury transportowej (dróg, rurociągów,
linii przesyłu energii) oraz wyłącza na kilka miesięcy w roku całe
regiony z udziału w życiu gospodarczym kraju. Poza tym, w obszarach
wysokogórskich, dominują tradycyjne metody produkcji a nowe
techniki są tam wdrażane wolniej i na mniejszą skalę. To zaś, w
połączeniu z mocno utrudnionym transportem do niżej położonych skupisk
ludzkich - potencjalnych rynków zbytu, sprawia, że rozległe
obszary wysokogórskie odznaczają się bardzo niską
towarowością produkcji.