Historia 
Napływ Gruzinów do Iranu nastąpił w wyniku deportacji, które zapoczątkował perski szach Tahmasp z dynastii Safawidów. W wyniku traktatu, który w 1555 r. dzielił osłabioną Gruzję pomiędzy Turcję i Persję, dwie gruzińskie krainy: Kartlia i Kachetia, znalazły się w perskiej strefie wpływów. Gruzini nie potrafili się pogodzić z tą upokarzającą dla nich sytuacją i od czasu do czasu buntowali się przeciwko Persom. Bunty te były jednak w okrutny sposób tłumione, a nierzadko kończyły się deportacją niepokornych Gruzinów do ówczesnej Persji. Apogeum masowych przesiedleń nastąpiło jednak w 1615 roku, kiedy to następca Tahmaspa- szach Abbas Wielki, deportował do Persji, według różnych źródeł, od 100 do 200 tysięcy Gruzinów. Wielu spośród deportowanych zmarło w drodze z powodu chorób lub wycieńczenia. Ci, którzy przeżyli, zostali początkowo osadzeni nad Morzem Kaspijskim, jednak ze względu na niesprzyjający im klimat, który wywoływał u Gruzinów różne choroby, przeniesiono ich wkrótce w głąb Persji i osiedlono w górach Zagros.
Abbas Wielki, źródło Wikipedia
Spośród późniejszych wydarzeń można wyróżnić jedno, które bardzo głęboko tkwi w świadomości irańskich Gruzinów. W czasie wojny iracko-irańskiej w latach 80-tych XX wieku, miejscowi spełniali dwa podstawowe zadania w irańskiej armii, tzn. byli członkami służb specjalnych oraz łącznikami. W obu wypadkach irańscy Gruzini byli bardzo przydatni ze względu na posługiwanie się przez nich językiem, którego nie znał żaden z Irakijczyków. Ta cenna umiejętność była szczególnie pożądana przy przekazywaniu tajnych informacji i rozkazów.
grób mieszkającego w Fereidunshahr szahida, ofiary wojny iracko irańskiej
groby mieszkających w Fereidunshahr szahidów, ofiar wojny iracko irańskiej
AZERBEJDŻAN
GRUZJA